น่าแปลก…ที่คนส่วนมากยังยอมเป็นหนูทดลอง ในสิ่งที่มีคนเคยทำมาแล้วซ้ำไปซ้ำมา
เรายังชอบที่จะไปตัวคนเดียว เหมือนแค่เพียงอยากหลงทางด้วยลำแข้งของตัวเอง
ทั้งที่วันนี้มีแผนที่ดีๆ ราคาหลักร้อยคอยชี้ทางเต็มไปหมด นับวันค่าลองผิดจะค่อยๆแพงขึ้นไปเรื่อยๆ
คนที่จงใจผิดพลาด จะถูกทิ้งช่วงห่างอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ในวันนี้ผมพบว่า …คนส่วนใหญ่ยังคิดว่า ดวงชะตาถูกกำหนดเพียงครั้งเดียว จาก วัน เดือน ปี
คนส่วนใหญ่ยังคิดว่า ชีวิตจะร่ำรวย โดยหลีกเลี่ยงการขายได้
คนส่วนใหญ่ยังคิดว่า ทุกสิ่งบนโลกนั้น เท่าเทียมกันทั้งหมด
คนส่วนใหญ่ยังเอาแต่สร้างคุณค่า แต่ไม่กระจายมันออกไป ในที่ๆมันเป็นสิ่งจำเป็น

หนังสือเล่มนี้ พยายามจะบอกอยู่ 2 เรื่อง คือ สิ่งที่ควรเลิกเข้าใจผิด กับสิ่งที่น่าจะรู้ก่อนวันถึงวันพรุ่งนี้
ผมคิดว่ามันไม่จำเป็นหรอกครับ ที่จะต้องผิดก่อนจะถูกเสมอไป
ไม่อย่างนั้นโลกของเราจะหมุนไปข้างหน้าต่อได้ยังไง จริงไหมครับ ?